Oostmahorn: een strategische plek
De geografisch gunstige ligging op een hoogte (‘horn' betekent ‘landtong/hoogte') in het noordoostelijke puntje van Friesland en het diepe water tot aan de wal, maakte van Oostmahorn eeuwenlang een strategische plek van betekenis. Oostmahorn ontwikkelde zich als vesting en diende - tot de afsluiting van de Lauwerszee - lang als uitvalsbasis voor diverse nautische diensten.De Lauwerszee is ontstaan in de 10e of 11e eeuw, toen stormvloeden in de monding van het riviertje de Lauwers het veen wegsloegen. Het huidige Lauwersmeer ontstond na de afsluiting door een 13 kilometer lange dijk en de drooglegging van diverse polders.
Gelegen midden in het Waddenzeegebied, verwierf Oostmahorn veel faam als reddingsstation van de NZHRM, vooral door de roemruchte reddingsboot Insulinde van de legendarische reddingvaarder Mees Toxopéus.
Het militair belang van Oostmahorn (bij de lokale bevolking bekend als de ‘Skâns' = Fries voor ‘schans') vond vooral zijn beslag in de Tachtigjarige Oorlog. Tegen het einde van de zestiende eeuw waren in Oostmahorn 14 vendels gelegerd (1 vendel is 300 man). Om deze manschappen elders in te kunnen zetten moesten er destijds voor het transport 150 schepen opgetrommeld worden.
